Badanie INR stosowane jest do skontrolowania krzepnięcia krwi. Zbyt niski poziom czynników krzepnięcia powoduje nadmierne krwawienie przy urazach, natomiast za wysoki grozi powstawaniem zakrzepów. Dzięki wynikom można ocenić skuteczność podawanych leków przeciwzakrzepowych. Diagnostyka przeprowadzana jest głównie u osób po zabiegach kardiologicznych, kardiochirurgicznych i chirurgii naczyniowej. Parametry pozwalają przeanalizować również czynności wątroby. Badanie przeprowadza się także przy niedoborach witaminy K.
Kiedy wykonywane jest badanie INR?
Zaburzenia krzepnięcia krwi są wskazaniem do przeprowadzenia diagnozy. Wyniki INR są potrzebne ponadto w przypadku przyjmowania leków przeciwzakrzepowych, będących antagonistami witaminy K, jak np. acenokumarol. Do badania kwalifikuje nadmierna utrata krwi podczas miesiączki, krwawień z nosa, jak i problemy z wątrobą. Testy wykonywane są również przed planowanymi operacjami. Ponadto objawy zaburzenia krzepnięcia mogą być związane z:
- bólem, tkliwością lub kończyn dolnych,
- zaczerwienieniem na nogach,
- problemami oddechowymi,
- kaszlem
- bólem w klatce piersiowej.
Przeprowadzanie regularnych wyników INR jest zalecane u pacjentów po przeszczepach, u osób mających wszczepione zastawki, pacjentom z migotaniem przedsionków, chorującym na zakrzepice żył głębokich, a także przy zatorowości płucnej. Badania wskazane są również przy terapiach antykoagulantami, skazach krwiotocznych, niewydolności wątroby.
Przygotowanie do badań
Żeby uzyskać wynik INR, należy zgłosić się na pobranie krwi, która zazwyczaj jest pozyskiwana z żyły łokciowej. Badanie powinno być wykonywane na czczo. Normy dla osoby zdrowej wynoszą 0,8-1,2. Zbyt wysoki wskaźnik może być związany z nadmiarem witaminy K lub chorobami wątroby. Za niski może grozić zakrzepicą i również wymaga pogłębienia diagnozy. Niewysoki czynnik może wystąpić w czasie okołoporodowym. Bywa też związany ze stosowaniem określonych substancji, jak np. picie naparu z dziurawca czy spożywanie suplementów zawierających żeń-szeń. Jego poziom obniża również dieta bogata w witaminę K.